Nemo enim illorum inimicus mihi fuit voluntarius, omnes a me rei publicae causa lacessiti. Quamquam bonum te timor faciebat, non diuturnus magister officii, inprobum fecit ea, quae, dum timor abest, a te non discedit, audacia. Etiam quaerebat, cur ego ex ipso cursu tam subito revertissem. Ego, quid ille, et contra ille, quid ego sentirem et spectarem, videbat. Una in illa re servitutis oblita civitas ingemuit, servientibusque animis, cum omnia metu tenerentur, gemitus tamen populi Romani liber fuit. [98] Et de exulibus legem, quam fixisti Caesar tulit? An in senatu facillime de me detrahi posse credidit? Idem tamen quasi fuligine abstersa reliquis diebus in Capitolio praeclara senatus consulta fecisti, ne qua post Idus Martias immunitatis tabula neve cuius benefici figeretur. Sed ne forte ex multis rebus gestis M. Antoni rem unam pulcherrimam transiliat oratio, ad Lupercalia veniamus. Sed videlicet meam gratiam voluit esse, in quo ne ipsius quidem ulla esse poterat lege lata. Fieri non potest. Signa, tabulas, quas populo Caesar una cum hortis legavit, eas hic partim in hortos Pompei deportavit, partim in villam Scipionis. Modo aequum sibi videri, modo non iniquum. Philippians 2:16 Holding forth the word of life; that I may rejoice in the day of …. [73] Itaque excussis tuis vocibus et ad te et ad praedes tuos milites misit, cum repente a te praeclara illa tabula prolata est. [92] Constituta res publica videbatur aliis, mihi vero nullo modo, qui omnia te gubernante naufragia metuebam. Ecquid reperies ex tam longa oratione mea, cui te respondere posse confidas? [II] Contra rem suam me nescio quando venisse questus est. Ansonsten liegst du mit deiner Übersetzung ... #2 Author Norbert Juffa (236158) 27 Nov 16, 01:11; Comment: excellent - viel Dank!!! Unde ista erumpunt, quo auctore proferuntur? Pax est tranquilla libertas, servitus postremum malorum omnium non modo bello, sed morte etiam repellendum. Epistulae ad Atticum (Latin for "Letters to Atticus") is a collection of letters from Roman politician and orator Marcus Tullius Cicero to his close friend Titus Pomponius Atticus.The letters in this collection, together with Cicero's other letters, are considered the most reliable sources of information for the period leading up to the fall of the Roman Republic. Cicero [89] O mea frustra semper verissima auguria rerum futurarum! Haec non cogitas, neque intellegis satis esse viris fortibus didicisse, quam sit re pulchrum, beneficio gratum, fama gloriosum tyrannum occidere? Cui? an sine me ille vicit? 2 Watch out for those dogs, those evildoers, those mutilators of the flesh. sinistrum fulmen nuntiabat? si vera, cur veneunt? Id igitur obvenit vitium, quod tu iam Kalendis Ianuariis futurum esse provideras et tanto ante praedixeras. Horum paucis diebus nihil erat. 3 For it is we who are the circumcision, we who serve God by his Spirit, who boast in Christ Jesus, and who put no confidence in the flesh— 4 though I myself have reasons for such confidence. contemptumne me? Stulte Aquinates; sed tamen in via habitabant. [IV] At etiam litteras, quas me sibi misisse diceret, recitavit homo et humanitatis expers et vitae communis ignarus. How to use philippic in a sentence. Apothecae totae nequissimis hominibus condonabantur; alia mimi rapiebant, alia mimae; domus erat aleatoribus referta, plena ebriorum; totos dies potabatur, atque id locis pluribus; suggerabantur etiam saepe (non enim semper iste felix) damna aleatoria; conchyliatis Cn. eundem in septemviratu nonne destituisti? Non igitur homicidas. Lepido, L. Volcatio, C. Figulo, D. Silano, L. Murenae, qui tum erant consules designati, placuit idem quod consularibus M. Catoni; qui cum multa vita excedens providit, tum quod te consulem non vidit. Gustaras civilem sanguinem vel potius exorbueras; fueras in acie Pharsalica antesignanus; L. Domitium, clarissimum et nobilissimum virum, occideras multosque praeterea, qui e proelio effugerant, quos Caesar ut non nullos fortasse servasset, crudelissime persecutus trucidaras. [79] His igitur rebus preclare commendatus iussus es renuntiari consul, et quidem cum ipso. Quam id te, di boni, non decebat! Sed haec non huius temporis; maiora videamus. Quis enim meum in ista societate gloriosissimi facti nomen audivit? Praesidii sui causa se facere dicit. funestae illius quidem pecuniae, sed tamen quae nos, si iis, quorum erat, non redderetur, a tributis posset vindicare. Nihil id quidem ad rem; ego tamen, quoniam condemnatum esse pro nihilo est, ita ignoscerem. … si misericors, cur non in suos? Dicebam illis in Capitolio liberatoribus nostris, cum me ad te ire vellent, ut ad defendendam rem publicam te adhortarer, quoad metueres, omnia te promissurum; simul ac timere desisses, similem te futurum tui. Sed quid opponas tandem, si negem me umquam ad te istas litteras misisse, quo me teste convincas? Haec te, si ullam partem habes sensus, lacerat, haec cruentat oratio. Dolebam, dolebam, patres conscripti, rem publicam vestris quondam meisque consiliis conservatam brevi tempore esse perituram. Non video, nec in vita nec in gratia nec in rebus gestis nec in hac mea mediocritate ingeni quid despicere possit Antonius. Haec tu non propter audaciam dicis tam impudenter, sed, qui tantam rerum repugnantiam non videas, nihil profecto sapis. Sed reliquum vitae cursum videte; quem quidem celeriter perstringam. Hasta posita pro aede Iovis Statoris bona Cn. si etiam scripsit ad te Caesar, ut redderes, quid satis potest dici de tanta impudentia? Quamquam in hoc genere fateor feliciorem esse te. [5] [III] At beneficio sum tuo usus. Gemitus toto foro. Testamentum irritum fecit, quod etiam infimis civibus semper optentum est. Quamquam tu quidem, ut tui familiarissimi dictitant, vini exhalandi, non ingenii acuendi causa declamas. Nolo plura, ne acta Dolabellae videar convellere, quae necesse est aliquando ad nostrum collegium deferantur. [42] Quamquam hoc maxime admiratus sum, mentionem te hereditatum ausum esse facere, cum ipse hereditatem patris non adisses. Qui chirographa Caesaris defendisset lucri sui causa, is leges Caesaris, easque praeclaras, ut rem publicam concutere posset, evertit. Hoc quidem est beneficium. Tu vero quid es? [63] Sed haec, quae robustioris improbitatis sunt, omittamus; loquamur potius de nequissimo genere levitatis. In quo Caesar felicior fuit. Quamquam mihi inimicus subito extitisti, tamen me tui miseret, quod tibi invideris. Non enim fortasse satis, quae diiunctius dicuntur, intellegis. Nec vero eram tam indoctus ignarusque rerum, ut frangerer animo propter vitae cupiditatem, quae me manens conficeret angoribus, dimissa molestiis omnibus liberaret. At idem aedis etiam et hortos. Mihi poenarum illi plus, quam optaram, dederunt: te miror, Antoni, quorum facta imitere, eorum exitus non perhorrescere. 1 Therefore if there is any consolation in Christ, if any comfort of love, if any fellowship of the Spirit, if any # Col. 3:12 affection and mercy, 2 # John 3:29 fulfill my joy # Rom. Rex enim ipse sua sponte nullis commentariis Caesaris, simul atque audivit eius interitum, suo Marte res suas reciperavit. Nec vero necesse est quemquam a me nominari; vobiscum ipsi recordamini. [X] Ego M. Bibulo, praestantissimo cive, consule, nihil praetermisi, quantum facere enitique potui, quin Pompeium a Caesaris coniunctione avocarem. Etenim est pietatis plena defensio. Quale autem beneficium est, quod te abstinueris nefario scelere? Ut Helena Troianis, sic iste huic rei publicae [belli] causa pestis atque exitii fuit. 100% (1/1) Octavian Caesar Augustus Augustus Caesar. At in illa querella misera quidem et luctuosa, sed mihi pro hoc gradu, in quo me senatus populusque Romanus collocavit, necessaria quid est dictum a me cum contumelia, quid non moderate, quid non amice? Ad sepulturam corpus vitrici sui negat a me datum. O miserum te, si haec intellegis, miseriorem, si non intellegis hoc litteris mandari, hoc memoriae prodi, huius rei ne posteritatem quidem omnium saeculorum umquam immemorem fore, consules ex Italia expulsos cumque eis Cn. Disertissimum cognovi avum tuum, at te etiam apertiorem in dicendo. Sed omitto ea peccata, quae non sunt earum partium propria, quibus tu rem publicam vexavisti; ad ipsas tuas partis redeo, id est ad civile bellum, quod natum, conflatum, susceptum opera tua est. Veniunt Kalendae Ianuariae; cogimur in senatum: invectus est copiosius multo in istum et paratius Dolabella quam nunc ego. [9] Quid enim est minus non dico oratoris, sed hominis quam id obicere adversario, quod ille si verbo negarit, longius progredi non possit, qui obiecerit? Renuntiatur; tacet. Et nomen pacis dulce est et ipsa res salutaris, sed inter pacem et servitutem plurimum interest. Domitium non patris interitus, clarissimi viri, non avunculi mors, non spoliatio dignitatis ad reciperandam libertatem, sed mea auctoritas excitavit? Eui nuper, patres conscripti, causam reditus mei. Leges alias sine promulgatione sustulit, alias ut tolleret, promulgavit. Hereditates mihi negasti venire. Citius dixerim iactasse se aliquos, ut fuisse in ea societate viderentur, cum conscii non fuissent, quam ut quisquam celari vellet, qui fuisset. Omnes ergo in culpa. ” 3 When King Herod 7 heard this he was alarmed, and all Jerusalem with him. Sed quo beneficio? At quam caeca avaritia est! [1] Both Demosthenes’s and Cicero's speeches became known as 'Philippic's. Quid enim ego constitui, quid gessi, quid egi nisi ex huius ordinis consilio, auctoritate, sententia? Tibi uni peteres, qui ita a puero vixeras, ut omnia paterere, ut facile servires; a nobis populoque Romano mandatum id certe non habebas. Etsi tum, cum optimum te putabant me quidem dissentiente, funeri tyranni, si illud funus fuit, sceleratissime praefuisti. Ille sensim dicebat, quod causae prodesset; tu cursim dicis aliena. Hunc tu cum auctorem et praeceptorem omnium consiliorum totiusque vitae debuisses habere, vitrici te similem quam avunculi maluisti. Contentus eo non fuisti; frequentissimo senatu Kalendis Ianuariis sedente patruo hanc tibi esse cum Dolabella causam odi dicere ausus es, quod ab eo sorori et uxori tuae stuprum oblatum esse comperisses. An decertare mecum voluit contentione dicendi? [VII] Adeone pudorem cum pudicitia perdidisti, ut hoc in eo templo dicere ausus sis, in quo ego senatum illum qui quondam florens orbi terrarum praesidebat, consulebam, tu homines perditissimos cum gladiis conlocavisti? Did You Know? Atqui haec acta per te. Audiebam equidem te paratum venisse, quod me de ementitis auspiciis, quibus tamen parere necesse erat, putares esse dicturum. Nisi forte vis fateri te omnia quaestu tuo, non illius dignitate metiri. Omne autem crimen tuum est, quod de te in his litteris non male existimem, quod scribam tamquam ad civem, tamquam ad bonum virum, non tamquam ad sceleratum et latronem. [54] O miserum te, si haec intellegis, miseriorem, si non intellegis hoc litteris mandari, hoc memoriae prodi, huius rei ne posteritatem quidem omnium saeculorum umquam immemorem fore, consules ex Italia expulsos cumque iis Cn. Quid habes quod mihi opponas, homo diserte, ut Mustelae et Tironi Numisio videris? Nam, si dignitas significaretur in nomine, dixisset, credo, aliquando avus tuus se et consulem et Antonium. [28] [XII] At quem ad modum me coarguerit homo acutus, recordamini. Confestim ad eam, cuius causa venerat, [deducitur] eique epistulam tradidit. [71] [XXIX] Cui bello cum propter timiditatem tuam, tum propter libidines defuisti. [108] Qui vero inde reditus Romam, quae perturbatio totius urbis! Seite 1 von 1 [ 2 Beiträge ] [phpBB Debug] PHP Warning: in file [ROOT]/vendor/twig/twig/lib/Twig/Extension/Core.php on line 1266: count(): Parameter must be … Ille vir fuit; nos quidem contemnendi, qui actorem odimus, acta defendimus. Non igitur miliens perire est melius quam in sua civitate sine armatorum praesidio non posse vivere? cuius quidem tibi fatum sicut C. Curioni manet, quoniam id domi tuae est, quod fuit illorum utrique fatale. Tu diadema inponebas cum plangore populi, ille cum plausu reiciebat. Qui vero Narbone reditus! Neque enim te de caelo servasse dixisti nec hodie dicis. [46] Quo tempore ego quanta mala florentissimae familiae sedavi vel potius sustuli! [66] Incredibile ac simile portenti est, quonam modo illa tam multa quam paucis non dico mensibus, sed diebus effuderit. Fratris filium praeterit, Q. Fufi, honestissimi equitis Romani suique amicissimi, quem palam heredem semper factitarat, ne nominat quidem: te, quem numquam viderat aut certe numquam salutaverat, fecit heredem. Philippic definition is - a discourse or declamation full of bitter condemnation : tirade. Quam 5 … [65] Tantus igitur te stupor oppressit vel, ut verius dicam, tantus furor, ut primum, cum sector sis isto loco natus, deinde cum Pompei sector, non te exsecratum populo Romano, non detestabilem, non omnis tibi deos, non omnis homines et esse inimicos et futuros scias? Nihil queror de Dolabella, qui tum est inpulsus, inductus, elusus. [1] Antequam de republica, patres conscripti, dicam ea, quae dicenda hoc tempore arbitror, exponam vobis breviter consilium et profectionis et reversionis meae. Te sectorem. Erat ei vivendum latronum ritu, ut tantum haberet, quantum rapere potuisset. Si enim fuissem, non solum regem, sed etiam regnum de re publica sustilissem et, si meus stilus ille fuisset, ut dicitur, mihi crede, non solum unum actum, sed totam fabulam confecissem. Et eius viri nomine me insectari audes, cuius me amicum, te sectorem esse fateare? Nihil horum. Look it up now! Quis enim miles fuit, qui Brundisi illam non viderit? num mentior? Cuius tamen scelus in scelere cognoscite. [109] At iste, qui senatu non egeret, neque desideravit quemquam et potius discessu nostro laetatus est statimque illa mirabilia facinora effecit. [16] At etiam ausus es (quid autem est, quod tu non audeas?) John 3:29 He that has the bride is the bridegroom: but the friend of the bridegroom, …. Non modo unius patrimonium quamvis amplum, ut illud fuit, sed urbis et regna celeriter tanta nequitia devorare potuisset. Respondebisne ad haec aut omnino hiscere audebis? Quod cum ipsum factum per se praeclarum est atque divinum, tum eitum ad imitandum est, praesertim cum illi eam gloriam consecuti sint, quae vix caelo capi posse videatur. [XVI] Sed omittatur bellum illud, in quo tu nimium felix fuisti. Quod fuit consilium, quem umquam convocasti, quas Kalendas Iunias expectasti? Quod autem habebat uterque, quid sequeretur, idcirco tolerabilior erat nostra dissensio. Id enim unum in terris egestatis, aeris alieni, nequitiae, perditis vitae rationibus, perfugium esse ducebas. Sed quid singulos commemoro? Philippicae by Cicero, unknown edition, Open Library is an initiative of the Internet Archive, a 501(c)(3) non-profit, building a digital library of Internet sites and other cultural artifacts in digital form.Other projects include the Wayback Machine, archive.org and archive-it.org Cn. Omnia denique, quae postea vidimus (quid autem mali non vidimus? At vir bonus et re publica dignus. [85] Sedebat in rostris conlega tuus amictus toga purpurea in sella aurea coronatus. Pompei liberos pugnare, quem? P. Brett Xiang 1,323 views. Quamquam animus mihi quidem numquam defuit, tempora defuerunt, quae simul ac primum aliquid lucis ostendere visa sunt, princeps vestrae libertatis defendendae fui. Illud profecto [est]: non existimavit sui similibus probari posse se esse hostem patriae, nisi mihi esset inimicus. Iudicia non metuis, si propter innocentiam, laudo, sin propter vim, non intellegis, qui isto modo iudicia non timeat, ei quid timendum sit? Sed nullum est istud, mihi crede, praesidium; caritate te et benivolentia civium saeptum oportet esse, non armis. clivum Capitolinum dicere me consule plenum servorum armatorum fuisse. 'Eodem', inquies, 'quo in heredum L. Rubri, quo in heredum L. Turseli praedia, quo in reliquas innumerabiles possessiones. ' Quis enim umquam, qui paulum modo bonorum consuetudinem nosset, litteras ad se ab amico missas offensione aliqua interposita in medium protulit palamque recitavit? [49] [XX] Venisti e Gallia ad quaesturam petendam. Ego autem (vide, quam tecum agam non inimice! Beitrag Verfasst: 05.01.2016, 16:08 . Me nemo nisi amicus fecit heredem, ut cum illo commodo, si quod erat, animi quidam dolor iungeretur; te is, quem tu vidisti numquam, L. Rubrius Casinas fecit heredem. Qui simili in calamitate sunt, cur tua misericordia non simili fruuntur, cur eos habes in loco patrui? Quis interpretari potest, inpudentiorne, qui in senatu, an inprobior, qui in Dolabellam, an inpurior, qui patruo audiente, an crudelior, qui in illam miseram tam spurce, tam impie dixeris? Hoc quidem est beneficium. , magnam partem senatus, omnem subolem iuventutis unoque verbo rem publicam expulsam atque exterminatam suis sedibus! [90] Qui tibi dies ille, M. Antoni, fuit! Quis umquam adparitor tam humilis, tam abiectus? Itaque, si haec manent, quae stante re publica manere non possunt, provincias universas, patres conscripti, perdidistis, neque vectigalia solum, sed etiam imperium populi Romani huius domesticis nundinis deminutum est. Res enim ex Ka- lendis Ianuariis agitata paulo ante confecta est, minus quidem illa severe quam decuit, non tamen omnino disso- lute. Fuit alterum gravitatis, alterum prudentiae tuae. ' [113] Eripiet et extorquebit tibi ista populus Romanus, utinam salvis nobis! At Miloni ne favere quidem potui; prius enim rem transegit quam quisquam eum facturum id suspicaretur. quod neque licet comitiis per leges, et, si qui servavit, non comitiis habitis, sed priusquam habeantur, debet nuntiare. quem ego magis fecisse illam rem sum admiratus, quam facturum putavi, admiratus autem ob eam causam, quod immemor beneficiorum, memor patriae fuisset. Quid igitur cessas? 2 Corinthians 2:3 And I wrote this same to you, lest, when I came, I should have sorrow … Qui possis? [70] At quam crebro usurpat: 'Et consul et Antonius'! [116] Quodsi non metuis viros fortis egregiosque civis, quod a corpore tuo prohibentur armis, tui te, mihi crede, diutius non ferent. Qua ex syngrapha quid sis acturus, meditere censeo. Stulti erat sperare, suadere impudentis. [31] [XIII] Attende enim paulisper cogitationemque sobrii hominis punctum temporis suscipe. [34] [XIV] Sed unam rem vereor ne non probes. Cum tua quid interest, nulla auspicia sunt, cum tuorum, tum fis religiosus. An ego non venirem contra alienum pro familiari et necessario, non venirem contra gratiam non virtutis spe, sed aetatis flore collectam, non venirem contra iniuriam quam iste intercessoris iniquissimi beneficio optinuit, non iure pretorio? Cur non sumus praetextati? Cur armatorum corona senatus saeptus est, cur me tui satellites cum gladiis audiunt, cur valvae Concordiae non patent, cur homines omnium gentium maxime barbaros, Ityraeos, cum sagittis deducis in forum? Celeriter isti, redisti, ut cognosceret te si minus fortem, at tamen strenuum. Seite 1 von 1 [ 3 Beiträge ] Vorheriges Thema | Nächstes Thema : Autor Nachricht ; cubeAD Betreff des Beitrags: Cicero - Philippicae 2, 55. The Philippics (Latin: Philippicae) are a series of 14 speeches composed by Cicero in 44 and 43 BC, condemning Mark Antony.Cicero likened these speeches to those of Demosthenes against Philipp II of Macedon. Qui cum essent devii, descenderunt, ut istum, tamquam si esset, consul salutarent. [112] [XLIV] Sed praeterita omittamus: hunc unum diem, unum, inquam, hodiernum diem, hoc punctum temporis, quo loquor, defende, si potes. [17] Etenim, cum homines nefarii de patriae parricidio confiterentur consciorum indiciis, sua manu, voce paene litterarum coacti se urbem inflammare, cives trucidare, vastare Italiam, delere rem publicam consensisse, quis esset, qui ad salutem communem defendendam non excitaretur, praesertim cum senatus populusque Romanus haberet ducem, qualis si qui nunc esset, tibi idem, quod illis accidit, contigisset? Nuper fixa tabula est, qua civitates locupletissimae Cretensium vectigalibus liberantur statuiturque, ne post M. Brutum pro consule sit Creta provincia. Quid? Maxime vero consulatum meum Cn. [1] [I] Quonam meo fato, patres conscripti, fieri dicam, ut nemo his annis viginti rei publicae fuerit hostis, qui non bellum eodem tempore mihi quoque indixerit? Erant quidem illa castra plena curae; verum tamen homines, quamvis in turbidis rebus sint, tamen, si modo homines sunt, interdum animis relaxantur. Lateiner: Registriert: 03.01.2016, 15:44 … Tu ne verbo quidem violatus, ut audacior quam Catilina, furiosior quam Clodius viderere, ultro me maledictis lacessisti, tuamque a me alienationem commendationem tibi ad impios civis fore putavisti. (hier hast Du übersehen, dass Caesari Dativ = 2. Augustus. Mora est adlata bello, non causa sublata. Quin his ipsis temporibus domi Caesaris percussor ab isto missus deprehensus dicebatur esse cum sica; de quo Caesar in senatu aperte in te invehens questus est. Qui risus hominum, tantam esse tabulam, tam varias, tam multas possessiones, ex quibus praeter partem Miseni nihil erat, quod, qui auctionaretur, posset suum dicere! 1823. Nam comprehensio sontium mea, animadversio senatus fuit. [58] [XXIV] Vehebatur in essedo tribunus pl. Misisse [te] dicis Alexandriam, qui emeret a Caesare; ipsum enim expectare magnum fuit. Tenesne memoria praetextatum te decoxisse? Maelius, M. Manlius necati, ut multis post saeculis a M. Antonio [quod fas non est] rex Romae constitueretur? Ab huius enim scelere omnium malorum principium natum reperietis. Pompeium, quod imperii populi Romani decus ac lumen fuit, omnes consulares, qui per valetudinem exsequi cladem illam fugamque potuissent, praetorios, tribunos plebis, magnam partem senatus, omnem subolem iuventutis unoque verbo rem publicam expulsam atque exterminatem suis sedibus! Charybdim dico, quae si fuit, animal unum fuit; Oceanus medius fidius vix videtur tot res tam dissipatas, tam distantibus in locis positas tam cito absorbere potuisse. Pompeius et Q. Hortensius nominaverunt (nec enim licebat a pluribus nominari), tu nec solvendo eras nec te ullo modo nisi eversa re publica fore incolumem putabas. Tu mentis [es] conpos, tu non constringendus? Quis enim eques Romanus, quis praeter te adulescens nobilis, quis ullius ordinis, qui se civem esse meminisset, cum senatus in hoc templo esset, in clivo Capitolino non fuit, quis nomen non dedit? At quam nobilis est tua illa peregrinatio! Quo enim tempore me augurem a toto collegio expetitum Cn. Quid iam querar de agro Leontino? 2 Grace and peace to you from God our Father and the Lord Jesus Christ. Cupio audire, ut videam, ubi rhetoris sit tanta merces [id est ubi campus Leontinus appareat]. [76] An, cum tu Narbone mensas hospitum convomeres, Dolabella pro te in Hispania dimicaret? [24] Duo tamen tempora inciderunt, quibus aliquid contra Caesarem Pompeio suaserim. Cassius, Sp. Qua in re non tam iucundum mihi videri debuit non interfectum me a te quam miserum te id impune facere potuisse. Quid est enim aliud Antonius? Non enim te dominus modo illis sedibus, sed quivis amicus, vicinus, hospes, procurator arcebit. Quod quidem cuius temperantiae fuit, de M. Antonio querentem abstinere maledictis! Dum genus hominum, dum populi Romani nomen extabit (quod quidem erit, si per te licebit, sempiternum), tua illa pestifera intercessio nominabitur. Quorum facinus est commune, cur non sit eorum praeda communis?' Mimos dico et mimas, patres conscripti, in agro Campano collocatos. Haerebat nebulo; quo se verteret, non habebat. Pompeium, quod imperi populi Romani decus ac lumen fuit, omnis consulares, qui per valetudinem exequi cladem illam fugamque potuissent, praetores, praetorios, tribunos pl. [84] Sed adrogantiam hominis insolentiamque cognoscite. [XXXIII] Sortitio praerogativae; quiescit. In quo est tua culpa non nulla. [3] Cui priusquam de ceteris rebus respondeo, de amicitia quam a me violatam esse criminatus est, quod ego gravissimum crimen iudico, pauca dicam. Versatus in bello est; saturavit se sanguine dissimillimorum sui civium: felix fuit, si potest ulla in scelere esse felicitas. Escendis, accedis ad sellam, (ita eras Lupercus, ut te consulem esse meminisse deberes) diadema ostendis. intervenit enim, cui metuisti, credo, ne salvo capite negare non posses. 12:16 by being like-minded, having the same love, being of # Phil. Primo vulgare scortum, certa flagitii merces, nec ea parva; sed cito Curio intervenit, qui te a meretricio quaestu abduxit et, tamquam stolam dedisset, in matrimonio stabili et certo collocavit. num conturbo te? Domiti, C. Treboni, reliquorum quam velis esse causam; edormi crapulam, inquam, et exhala. Quamquam illud quidem fuit, ut tu dicebas, omnibus bono, qui servire nolebant, tibi tamen praecipue, qui non modo non servis, sed etiam regnas, qui maximo te aere alieno ad aedem Opis liberavisti, qui per easdem tabulas innumerabilem pecuniam dissipavisti, ad quem e domo Caesaris tam multa delata sunt, cuius domi quaestuosissima est falsorum commentariorum et chirographorum officina, agrorum, oppidorum, immunitatium, vectigalium flagitiosissimae nundinae. Um es gleich klarzustellen: DAS IST KEINE HAUSAUFGABE!!! Ego incolumitati civium primum, ut postea dignitati possemus, ille praesenti dignitati potius consulebat. Maelius, M. Manlius propter suspicionem regni adpetendi sunt necati; hi primum cum gladiis non in regnum adpetentem, sed in regnantem impetum fecerunt. Suam enim quisque domum tum optinebant, nec erat usquam tua. Ne tu iam mecum in gratiam redeas, si scias, quam me pudeat nequitiae tuae, cuius te ipsum non pudet. Medico tria milia iugerum; quid, si te sanasset? Numquam dixit. Quam multa ioca solent esse in epistulis, quae prolata si sint, inepta videantur, quam multa seria neque tamen ullo modo divulganda! In quo demiror, cur Milonem impulsu meo rem illam egisse dicas, cum te ultro mihi idem illud deferentem numquam sim adhortatus. Quod quidem erat magnum, de summa re publica dissentientis in eadem consuetudine amicitiae permanere. Nam quod quaerebas, quo modo redissem: primum luce, non tenebris, deinde cum calceis et toga, nullis nec Gallicis nec lacerna. cur ludi Apollinares incredibili M. Bruti honore celebrati? Magnum beneficium! Pompei voluntatem a me alienabat oratio mea. Illos ego praestantissimos viros, lumina rei publicae, vivere volebam, tot consularis, tot praetorios, tot honestissimos senatores, omnem praeterea florem nobilitatis ac iuventutis, tum optimorum civium exercitus; qui si viverent, quamvis iniqua condicione pacis (mihi enim omnis pax cum civibus bello civili utilior videbatur) rem publicam hodie teneremus. Übersetzung Du, du, M. Antonius, sage ich, hast als erster Caesar alles zu zerstören begehrt und den Grund für den Krieg gegen das Vaterland zu führen gegeben. Sed ad iter Italiamque redeamus. quoniam quidem hae quondam arationes Campana et Leontina in populi Romani patrimonio grandiferae et fructuosae ferebantur. [27] Cn. Sed si te laus allicere ad recte faciendum non potest, ne metus quidem a foedissimis factis potest avocare? Si sunt falsa, cur probantur? Clodio rhetori adsignasti, et quidem immunia, ut populi Romani tanta mercede nihil sapere disceres. Factus es ei rursus nescio quo modo familiaris. #3 Author ScottChicago (887282) 27 Nov 16, 02:09; Sources: Webster's 3rd unabridged: philippic - [MF philippique, fr. Illi, quod nemo fecerat, fecerunt. Sequebatur raeda cum lenonibus, comites nequissimi; reiecta mater amicam impuri filii tamquam nurum sequebatur. [XXXIV] Non dissimulat, patres conscripti, adparet esse commotum; sudat, pallet. At vero Cn. Aut undique religionem tolle aut usque quaque conserva. Iam invideo magistro tuo, qui te tanta mercede, quantam iam proferam, nihil sapere doceat. Vide, ne etiam facilius; nos enim nuntiationem solum habemus, consules et reliqui magistratus etiam spectionem. an eas, ad quas te peragratis veteranorum coloniis stipatum armis rettulisti? Proficiscitur in Hispaniam Caesar paucis tibi ad solvendum propter inopiam tuam prorogatis diebus. Quae tua fuga, quae formido praeclaro illo die, quae propter conscientiam scelerum desperatio vitae, cum ex illa fuga beneficio eorum, qui te, si sanus esses, salvum esse voluerunt, clam te domum recepisti! Wir schreiben morgen eine Lateinklausur und ich würde mich sehr über eine korrekte Übersetzung von Absatz 113 freuen. in quo habes scientiam quaestuosam. Non tractabo ut consulem; ne ille quidem me ut consularem. plures amici mei et necessarii viverent. Maximus vini numerus fuit, permagnum optimi pondus argenti, pretiosa vestis, multa et lauta supellex et magnifica multis locis non illa quidem luxuriosi hominis, sed tamen abundantis. Cur? Quorum si utrumvis persuasissem, in has miserias numquam incidissemus. Negavi in eam coloniam, quae esset auspicato deducta, dum esset incolumis, coloniam novam iure deduci; colonos novos adscribi posse rescripsi. An C. Trebonio ego persuasi? In publicis nihil est lege gravius, in privatis firmissimum est testamentum. Et is ab hasta, valeat hasta, valeant tabulae modo Caesaris, non tuae, quibus debuisti, non quibus tu te liberavisti. [55] Ut igitur in seminibus est causa arborum et stirpium, sic huius luctuosissimi belli semen tu fuisti. Tua illa pulchra laudatio, tua miseratio, tua cohortatio; [91] tu, tu, inquam, illas faces incendisti, et eas, quibus semustulatus ille est, et eas, quibus incensa L. Bellieni domus deflagravit; tu illos impetus perditorum hominum et ex maxima parte servorum, quos nos vi manuque reppulimus, in nostras domos inmisisti. Atque idem ego, cum iam opes omnis et suas et populi Romani Pompeius ad Caesarem detulisset seroque ea sentire coepisset, quae multo ante provideram, inferrique patriae bellum viderem nefarium, pacis, concordiae, compositionis auctor esse non destiti, meaque illa vox est nota multis: 'Utinam, Pompei, cum Caesare societatem aut numquam coisses aut numquam diremisses!